Według hipotezy wielkiego zderzenia Orfeusz uformował się w punkcie libracyjnym Ziemi, to znaczy na tej samej orbicie, ale około 60° przed lub za Ziemią. Kiedy protoplaneta Orfeusz urosła do rozmiarów Marsa, jej masa stała się za duża, aby mogła utrzymać stabilne położenie względem Ziemi. Wtedy odległość kątowa między Ziemią i Orfeuszem zaczęła podlegać coraz większym oscylacjom, aż w końcu nastąpiło zderzenie. - tyle Wikipedia, z której pożyczyłem również powyższą grafikę. U Franka Gregoria wygląda to nieco inaczej. Orbity Ziemi i Orfeusza posiadają punkt przecięcia, w którym dochodzi do katastrofy. Grafika poniżej (
cel 18) przedstawia Ziemię i Orfeusza znajdujące się zaledwie około 90 tysięcy kilometrów od siebie:
Samą kolizję opiszę w oddzielnym poście. Tutaj natomiast odnotowuję sobie jeszcze ostatnie chwile przed zderzeniem (
cel20):
Poniżej zaś widok z powierzchni Ziemi na wyglądający niczym gigantyczny Księżyc zbliżający się do niej ku zagładzie świat (
cel21):
Według hipotezy wielkiego zderzenia Orfeusz uformował się w punkcie libracyjnym Ziemi, to znaczy na tej samej orbicie, ale około 60° przed lub za Ziemią. Kiedy protoplaneta Orfeusz urosła do rozmiarów Marsa, jej masa stała się za duża, aby mogła utrzymać stabilne położenie względem Ziemi. Wtedy odległość kątowa między Ziemią i Orfeuszem zaczęła podlegać coraz większym oscylacjom, aż w końcu nastąpiło zderzenie. - tyle Wikipedia, z której pożyczyłem również powyższą grafikę. U Franka Gregoria wygląda to nieco inaczej. Orbity Ziemi i Orfeusza posiadają punkt przecięcia, w którym dochodzi do katastrofy. Grafika poniżej (cel 18) przedstawia Ziemię i Orfeusza znajdujące się zaledwie około 90 tysięcy kilometrów od siebie: 
Samą kolizję opiszę w oddzielnym poście. Tutaj natomiast odnotowuję sobie jeszcze ostatnie chwile przed zderzeniem (cel20):
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz