Jak zapisać widok ekranu w Orbiterze - Screen capture MFD

Powyższe zdjęcie przedstawia stację ISS przelatującą na tle Nowej Zelandii. Zostało ono wykonane przy pomocy dodatku do Orbitera o nazwie Screen Capture. Można go pobrać z Orbithangaru klikając tutaj.
Oczywiście istnieje wiele sposobów dokonania zrzutu ekranu. Osobiście preferuję do tego celu IrfanView. Sądzę jednak, że Screen Capture może być interesujące przede wszystkim ze względu na swoją prostotę oraz fakt integracji z Orbiterem. Po jego instalacji, która jest typowa i polega jedynie na rozpakowaniu pobranego zipa do głównego folderu Orbitera, wystarczy kombinacja ALT+F12 by dokonać w dowolnej chwili zrzutu ekranu. Pliki graficzne ze zrzutów zapisywane są w folderze .screenshots znajdującym się w głównym katalogu Orbitera.
Polski opis Screen Capture można pobrać stąd, natomiast scenariusz uruchamiający Orbitera jak na powyższym zdjęciu jest do pobrania tutaj.

Saturn i Regulus w Lwie oraz Mars w Bliźniętach

Dzisiaj zaplanowałam sobie nocne obserwacje gwiazdozbioru Lwa.
Z zaproszenia z chęcią skorzystał także Jacek. Lwa zlokalizowałam od razu. Tuż obok Regulusa, po jego lewej stronie jaśniał inny obiekt - Saturn.
Z sentymentem obserwowaliśmy ostatnimi czasy nasz ulubiony gwiazdozbiór Oriona. I oto wysoko nad Betelgezą zobaczyliśmy dwa jasne obiekty. Większy czerwony - to Mars, a poniżej jedna z gwiazd Bliźniąt - Mebsuta.
I jeszcze dla formalności linki uruchamiające Celestię:
Saturn obok Regulusa: tutaj
Mars w Bliźniętach: tutaj
J.K

'Apollo 11: Remastered' - An Orbiter Film

Powyższy film przedstawiający misję Apollo 11 został zrealizowany przy pomocy dodatku do Orbitera o nazwie AMSO. Można go pobrać klikając tutaj.
AMSO poświęcone jest programowi Apollo. Dodatek ten jest prostszy w obsłudze od NASSP, a równocześnie posiada doskonałą grafikę.
Teksty dotyczące instalacji i obsługi AMSO można znaleźć: http://www.sosnowski.yoyo.pl/pomoce.htm
http://www.elwico.pl/~ender-sz/orbiter-pdf/forum/index.php?board=8.0

Nie tylko STS

Ze strony http://www.celestialmatters.org/users/rthorvald/buran/ można pobrać dodatek do Celestii zawierający jedyny lot Burana. Buran miał być rosyjską odpowiedzią na amerykański program STS. Niestety, z powodu braku funduszy program skończył się jedynym, bezzałogowym lotem.
Więcej informacji na ten temat można znaleźć: http://www.shuttles.cad.pl/rsa/index.php?path=1
http://pl.wikipedia.org/wiki/Buran_(wahad%C5%82owiec)

Endeavour wylądował

27 marca zakończyła się pełnym sukcesem misja STS-123. Wahadłowiec Endeavour wylądował w KSC o godzinie 00:39:08UT. Cytując za forum astro4you.net: "Misja STS-123 zakończyła się pełnym sukcesem. Bez większych komplikacji udało zainstalować na stacji moduł JEM ELM PS oraz robota Dextre. Ponadto wykonano testy techniki naprawy płytek osłony termicznej, dostarczono części zamienne oraz zamontowano na ISS eksperyment MISSE-6. Była to najdłuższa misja wahadłowca na Międzyrasowej Stacji Kosmicznej. Ponadto w jej trakcie wykonano aż 5 spacerów kosmicznych, które łącznie trwały 33 godzony i 28 minut. Był tonowy rekord dla misji promu kosmicznego na ISS." Panowie z astro4you.net wykonali niesamowitą robotę na bieżąco komentując całą misję. Pracują również nad raportem, który ukaże się zapewne w dziale Publikacje działu astronautyka.
Rozpoczęcie następnej misji, STS-124, planowane jest 25 maja. Tym razem poleci wahadłowiec Discovery. Ogólnie w tym roku planowane są jeszcze 4 misje wahadłowców, zaś pełny wykaz ich misji można znaleźć tutaj.
W podstawowej dystrybucji Orbitera jedynym dostępnym wahadłowcem jest Atlantis:Poświęcone jest mu w podstawowej wersji Orbitera 10 scenariuszy. Oczywiście, oprócz podstawowego Atlantisa istnieją inne dodatki poświęcone wahadłowcom. Można je znaleźć chociażby tutaj. Zawierają one modele innych wahadłowców, scenariusze nawiązujące do autentycznych misji kosmicznych, tutoriale. Ja jednak na razie chcę odnotować jeden z nich. Przeglądając bloga Singera, trafiłem na post Excellent Shuttle Tutorial! Singer pisze w tym poście o tutorialu zawierającym nagranie wszystkich manewrów związanych z przelotem do stacji ISS. Co najważniejsze, tutorial ten nie wymaga instalowania innych rozszerzeń. Do jego realizacji wystarczy standardowy Atlantis. Jeszcze jedna rzecz do odnotowania: na stronie http://sm.mdacorporation.com/gallery/gspdm.html znajdują się animacje pokazujące różne fazy misji STS-123.

Koniunkcja Księżyca z Jowiszem

Aby koniunkcjom stało się zadość, postanowiłem opisać jeszcze jedną, która będzie mieć miejsce 31 marca o godzinie 2:46UT. Tak będzie ona wyglądać według programu Astrojawil:
Powyższą grafikę wziąłem ze znakomitego kalendarza zjawisk astronomicznych znajdującego się tutaj. Zarówno Jowisz jak i Księżyc będą się znajdować w gwiazdozbiorze Strzelca: Pozostają jeszcze Orbiter i Celestia. Tym razem postanowiłem przy okazji sprawdzić, na ile oba te programy będą się różnić w wyświetlaniu pozycji księżyców galileuszowych.
Na początek ustawiłem symulację w Orbiterze, odnotowując przy tym położenie Delty (scenariusz: postcardsfromorbit\konjupiermoon.scn): Następnie ustawiłem położenie obserwatora w Celestii identyczne do położenia Delty, i proszę:Lubię taką zgodność:)

Koniunkcja Księżyca z Antaresem.

W jednym z poprzednich postów pisałem o koniunkcji Merkurego i Wenus. Dzisiaj z kolei, o godzinie 02:46UT miała miejsce koniunkcja Księżyca i Antaresa.Na symulacji, którą kontynuuję udało mi się ją uchwycić dopiero 10 minut później. Przedstawia to powyższe zdjęcie. Antares znajduje się po prawej stronie, na dole ekranu.
Scenariusz ustawiający symulację na Orbiterze z której pochodzi powyższy zrzut ekranu można pobrać tutaj: postcardsfromorbit\koniunkcjamoonantares.scn. Wypada jeszcze wspomnieć, że powyższe zdjęcie zostało wykonane przy użyciu Telescope MFD którego autorem jest artlav. Dodatek ten symuluje w Orbiterze działanie teleskopu. Można go pobrać tutaj. Dla porównania: zdjęcie wykonane przy pomocy największego możliwego powiększenia w Orbiterze (pole widzenia 10 stopni) wygląda tak:Dla formalności zamieszczam jeszcze zdjęcie wykonane przy pomocy Stellarium: Warto pamiętać, że koniunkcja jest zjawiskiem względnym, zależnym od punktu widzenia obserwatora. Dla ilustracji pozwalam sobie zamieścić jeszcze jedno zdjęcie, tym razem wykonane przy pomocy Celestii:Widać na nim koniunkcję Ziemi, Antaresa oraz Księżyca. Aby uruchomić Celestię ustawioną jak na powyższym zdjęciu kliknij tutaj.

Globe at Night - strona o analizie danych

Odwiedziłem dziś stronę Globe at Night poświęconą analizie zebranych danych. Znajduje się ona pod adresem: http://www.globe.gov/GaN/analyze.html i można z niej pobrać zapisane w różnych formatach dane pomiarów z lat 2006-2007 oraz podsumowania analiz tych danych: Najbardziej zainteresował mnie program służący do przeglądu danych z roku 2006. Posiada on zwięzły tutorial, 2006 Map Viewer Exploration Guide. No i zdarzyła się ciekawa rzecz. W trakcie poznawania programu zaintrygowała mnie grupa przycisków nie omawiana w tutorialu. Jak się okazało, przy ich pomocy można załadować mapy innych danych niż Globe at Night.
Poniżej zamieszczam przykładową mapę przedstawiającą formacje roślinne występujące na terenie Polski:

Koniunkcja Merkurego i Wenus

Wczoraj rano, o godzinie 4:19UT miała miejsce koniunkcja Merkurego i Wenus. Tak zjawisko to wyglądało w Stellarium: Tak z kolei wyglądało na Orbiterze: Na symulacji, którą wcześniej ustawiłem, udało się ją zaobserwować, kiedy Delta wlatywała nad południową czapę polarną.
Album zawierający parę grafik z tej symulacji znajduje się tutaj. Tutaj z kolei znajduje się scenariusz zapisany chwilę potem, gdy wykonałem powyższy zrzut ekranu.
Z koniunkcjami mamy do czynienia wówczas, gdy dwa lub więcej ciał niebieskich znajdą się prawie w jednej linii z obserwatorem. Dochodzi wówczas do złudzenia, jakby ciała te znajdowały się blisko siebie. Poniżej zamieszczam grafikę przedstawiającą wzajemne położenie względem siebie Merkurego, Wenus oraz Ziemi w momencie wykonywania obserwacji na Orbiterze:Link umożliwiający ustawienie Celestii miejscu, z którego wykonano powyższy zrzut ekranu jest tutaj.

Pocztówki z orbity.

Rozpocząłem nową symulację. Tutaj zamieściłem kopię scenariusza wykonaną tuż przed startem: postcardsfromorbit\beforestart.scn.
Grafika powyżej przedstawia wszystkie istotne dane przed rozpoczęciem symulacji. Grafika poniżej przedstawia zapisany stan symulacji w momencie jej przerwania:
Zapis stanu symulacji w momencie gdy ją przerwałem jest zapisany tutaj: postcardsfromorbit\postcards01.scn
Album z grafikami przedstawiającymi wejście na orbitę jest tutaj.
Będę chciał przetestować między innymi następujące rozszerzenia:

• EasyTiler v.0.9 BETA: tutaj do pobrania
• EasyMapper v.1.0 tutaj do pobrania
• TelescopeMFD_0.1 tutaj do pobrania
• Launch MFD v.0.98.5 Polish tutaj do pobrania
• Launch MFD - v 1.07 tutaj do pobrania
  
• Screen capture tutaj do pobrania
  
• Tutorial - Generating A Realtime Cloud Texture tutaj do pobrania
  
• AbsoluteKillrot v.1.2 tutaj do pobrania
  
• DG IV re-entry corridor data tutaj do pobrania

Pozostaje mi jeszcze do wykonania parę wydruków. Chciałbym mieć w jednym miejscu w postaci kart wszystko, co może się przydać do demonstracji Orbitera. Tymczasem wczoraj przeglądałem sobie Basics of Space Flight. Podążając za zawartymi tam hiperłączami znalazłem:
proste modele spektroskopów: http://www.uwm.edu/~awschwab/specweb.htm#top
wykaz stron zawierających opisy różnych eksperymentów: http://www.ipl.org/kidspace/browse/mas6000

Lądowanie

Rozpoczęliśmy od wczytania scenariusza globeatnight\200803191052.scn.
Następnie w oparciu o wcześniej przygotowany arkusz przeprowadziliśmy parę pomiarów:O godzinie 13:53 Paweł rozpoczął EVA w celu oględzin osłony termicznej Delty (scenariusz globeatnight\200803191353.scn). Powrót do statku nastąpił o 14:21.Podczas dokonywania oględzin przelatywaliśmy nad Południową Ameryką. Grafiki z tego wyjścia można obejrzeć tutaj. Następnie Paweł obniżał stopniowo orbitę, aż osiągnęła ona wysokość 300km. Nastąpiło to mniej więcej o godzinie 17:36. Następnie przypomniałem sobie namiary bazy, w której mieliśmy wylądować:Wyhamowanie statku rozpocząłem o 20:11:28. Trwało ono około 26 sekund i jak się potem okazało było przedwczesne.Około 20:29 przelecieliśmy nad Hawajami: Chwilę potem byliśmy już nad Ameryką Północną: O 20:43 pancerz naszej Delty był już rozgrzany do tego stopnia, że wokół statku pojawił się obłok plazmy: Na szczęście przez cały "gorący" etap lotu przeprowadził nas autopilot. Gdy tylko zakończył on swoją pracę, przeszedłem na program lotu atmosferycznego: Było to o godzinie 20:53. Udało nam się dolecieć praktycznie nad Skandynawię, gdzie brak paliwa zmusił nas do lądowania. Zakończyło się ono o 21:44. Przebieg lądowania zapisałem w albumie: http://picasaweb.google.pl/JacekKupras/GlobeAtNightLanding
Łączność z bazą nawiązaliśmy półtorej godziny później. Obok zamieszczam link z programu World Wind. Poniżej widać mapkę dokładnie pokazującą miejsce lądowania:
Już "na piechotę" (modyfikując scenariusz) dociągnąłem naszą Deltę na stanowisko w Miechowicach.
Przy okazji - pobrałem dane z Globe at Night do ArcGisExplorera. Można tym samym powiedzieć, że zamknąłem tym główną część tego projektu.
Pozostaje jeszcze uporządkowanie danych i tym podobne pierdoły.

Coś się kończy, coś się zaczyna cd..

Na Globe at Night w końcu zamknięto stronę umożliwiającą wprowadzanie wyników. Liczba zgromadzonych pomiarów wynosi 6791. Pozostaje jeszcze do zrobienia to, o czym pisałem w poprzednich postach oraz wydruki.
Na forum Astro4you.net pojawiło się kolejne podsumowanie STS-123. Przydało by się zrobić do tego odpowiednią mapę. Chcę również powtórzyć z Pawłem to, co wcześniej przerabialiśmy na temat stacji ISS. Do przejrzenia pozostają również "standardowe" scenariusze dotyczące wahadłowców znajdujące się w podstawowej dystrybucji Orbitera.
W Delcie, która pozostawała na orbicie przez cały czas trwania Globe at Night pozostała jeszcze rezerwa tlenu na niecałe 31godzin. Pora przygotować procedurę lądowania.

Coś się kończy, coś się zaczyna ...

Na Globe at Night ilość aktualnie zarejestrowanych pomiarów wynosi 6763. Ciągle jest również aktywny formularz wpisywania danych: http://67.59.150.2/gan/2008/report.cfm.
Pozostaje jeszcze uporządkować mapę: oraz wykonać to, co zapisałem w jednym z ostatnich postów dotyczących Globe at Night.

Mity sięgają gwiazd. Mały pies.

Mały Pies (CANIS MINOR) w mitologii greckiej był jednym z psów myśliwskich Oriona. W starożytnej Mezopotamii uznawany był za psa wodnego, ponieważ leżał w pobliżu Niebiańskiej Rzeki (Drogi Mlecznej). Gwiazdozbiór ten leży pomiędzy konstelacją Bliźniąt i Jednorożca.

Najjaśniejsze gwiazdy Małego Psa to: Procjon i Gomeisa. Procjon tłumacząc z greki dosłownie znaczy "przed psem". Zawsze bowiem wschodzi przed Syriuszem i tym samym oznajmia pojawienie się Wielkiego Psa na niebie. Gomeisa natomiast znaczy tyle co "łzawiące oko" lub "płacząca". Symbolizuje smutek opuszczonej siostry.

Współpraca

Endeavour szczęśliwie przycumował do stacji ISS wczoraj rano. Zanim do tego doszło, wahadłowiec wykonał przed stacją obrót tak, by można było wykonać ze stacji serię zdjęć dokumentujących stan powłoki termicznej.
Potem nastąpiło właściwe cumowanie. Jak piszą chłopaki z Astro4You.net otwarcie włazu miało nastąpić o 6:46CET.
Powitanie: Dzisiejszej nocy miał miejsce pierwszy spacer kosmiczny: Chłopcy widoczni powyżej wykonali następujące zadania:
-przygotowanie elementu japońskiego modułu Kibo (ELM-PS - Experiment Logistics Module - Pressurized Section) do wydobycia z ładowni promu
-instalacja Orbital Replacement Unit na robocie Dextre
-podczas tego dnia ELM-PS zostanie dołączony do ISS
Efekt:Kibo przycumowane do stacji!
Wszystkie powyższe zdjęcia pobrałem z http://astro4u.net/yabbse/index.php?topic=12023.175 Ludzie prowadzący to forum wykonują niesamowitą robotę, na bieżąco komentując misję. Ich dziełem są nie tylko świetne merytorycznie posty, lecz również mnóstwo zrzutów ekranu (z czym osobiście mam pewien problem). I robią to w sympatyczny, koleżeński, właściwy dla pasjonatów połączonych wspólną pasją sposób. Nie tylko zresztą oni.
Zaglądając do Singera trafiam na post Orbiting for peace. Zwraca on w tym poście uwagę na fakt, że ISS jest chyba najlepszym, najbardziej efektownym przykładem współpracy różnych państw przy realizacji wspólnego, pokojowego, ambitnego celu.
Singer pisze też o innym kosmicznym projekcie, tym razem skupionym wokół Martina Schweigera, fizyka pracującego w University College of London. Pisze o społeczności skupionej wokół Orbitera, darmowego symulatora lotów kosmicznych którego Schweiger jest głównym twórcą. Społeczność tą tworzą ludzie najróżnorodniejszych profesji i w różnym wieku pochodzący praktycznie z całego świata. Posiadają oni własne forum, gdzie dzielą się różnorodnymi doświadczeniami, poczynając od rozwijania rozszerzeń, na zastosowaniach Orbitera w edukacji kończąc. Wielu z nich posiada strony internetowe, będące dla nowych "orbinautów" skarbnicą materiałów instruktażowych, umożliwiających posługiwanie się tym niezwykłym symulatorem jakim jest Orbiter.
Nie mogę tutaj nie wspomnieć o polskich orbinautach. Społeczność ta jest skupiona wokół Szymka Endera, Bytomianina który wykonał chyba największą pracę jeżeli chodzi o propagowanie Orbitera w Polsce. Ender przetłumaczył kluczowe materiały potrzebne przy posługiwaniu się tym symulatorem. Są one dostępne na jego stronie: http://orbiter.rox.pl/
Polscy orbinauci posiadają również forum, którego adres jest tutaj.
Tymczasem na Globe at Night cały czas jest aktywny formularz wprowadzania wyników obserwacji. Ilość pomiarów jak widzę też rośnie (choć 8 marca dawno już minął) - aktualnie wynosi ona 6634. Czyżby ktoś sobie chciał poprawić statystykę;)?

STS 123 wystartował!

Wczoraj o 7:28 naszego czasu wystartował wahadłowiec Endeavour niosąc na swym pokładzie 7 astronautów. Celem misji jest dostarczenie i montaż na stacji ISS manipulatora DEXTRE oraz japońskiego modułu Kibo. Misja potrwa do 27 marca.
Całość misji jest komentowana na żywo: http://astro4u.net/yabbse/index.php?topic=12023.0
Zdjęcie powyżej pochodzi z galerii NASA poświęconej misji. Fotki ze startu są tutaj.
Tymczasem na Orbiterze postanowiłem sprawdzić, jak będzie wyglądać dzisiejsze zapowiadane na 18:22 zakrycie Plejad przez Księżyc. Wynikiem tego jest poniższa grafika:
tak zaś wygląda to w Stellarium: Scenariusz zakrycieplejad.scn jest tutaj. Tymczasem na http://www.globe.gov/GaN/index.html ciągle jeszcze można wprowadzać dane. Aktualna liczba zarejestrowanych obserwacji wynosi 6385 obserwacji.

Mity sięgają gwiazd. Syriusz 2.

Syriusz w gwiazdozbiorze Wielkiego Psa znany był Egipcjanom już w trzecim tysiącleciu pne. Egipcjanie zwali go Sotis, czyli „Gwiazda Izydy”. Starożytni Egipcjanie czcili go jako bóstwo. Utożsamiany był
z Izydą, boginią magi i rodziny, żoną władcy zaświatów, Ozyrysa.

Pojawienie się po raz pierwszy przed wschodem słońca nad wschodnim horyzontem o świcie gwiazdy Sotis (Syriusz)
i majestatycznego Ozyrysa (Oriona), dawało sygnał, że Nil wkrótce wystąpi z brzegów. Gwiazdę tą uznano patronką roku, a dzień,
w którym ona wschodzi za pierwszy dzień roku. Natomiast pojawienie się Skarabeusza (Raka) zwiastowało upały i suszę.

Sotis sygnalizował zbliżanie się pory corocznego wylewu Nilu. Nil dla Egipcjan był darem bogów. Był podstawą życia, użyźniał glebę, nawadniał pola. Dlatego Sotis „psia gwiazda” była ucieleśnieniem płodności. Jego pojawienie się zapowiadało okres 40 dni - „psich dni”, podczas których było szczególnie gorąco.

Egipski rok rozpoczynał się - 15 czerwca - wraz z wylewem Nilu. Mimo, że zjawisko to było bardzo regularne, to trudno było oznaczyć początek roku tylko na podstawie samej obserwacji przyboru jego wód. Ale w okresie gdy Nil zaczynał przybierać zawsze miało miejsce to samo zjawisko, był to pierwszy wschód gwiazdy Sotis. Dzięki niemu Egipcjanie opierali swą rachubę czasu i kalendarz.

Ewolucjonizm kontra kreacjonizm itp

Ponieważ dość regularnie ostatnio trafiam na materiały dotyczące kreacjonistycznego punktu widzenia, zaś cały spór pomiędzy kreacjonistami i ewolucjonistami ma szereg ciekawych kontekstów, postanowiłem zebrać w jednym miejscu co ciekawsze linki by móc się im przyjrzeć gdy już jako tako wydobrzeję (póki co zmogła mnie straszliwie grypa). A zatem pro memoria:
Ewolucjonizm:
Free evolution info (jak zwykle niezły post Singera): tutaj
National Academy Of Sciences: http://www.national-academies.org/morenews/20080104.html
January 4 -- The National Academy of Sciences and Institute of Medicine have released Science, Evolution, and Creationism, a book designed to give the public a comprehensive and up-to-date picture of the current scientific understanding of evolution and its importance in the science classroom. NAS and IOM strongly maintain that only scientifically based explanations for life should be included in public school science class.
Kreacjonizm:
Dinosaurs in ancient cambodian temple: tutaj
Figurki dinozaurów z Meksyku: tutaj
Biblia a nauka St. Helens: tutaj
Film od Alka: tutaj
Kreacjonistyczne muzeum (od Alka): tutaj
Nieokreślone lub encyklopedyczne:
Wikipedia: tutaj
Małpa kontra demiurg: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/I/IB/malpa_kontra.html

Globe at night: nasze pomiary.

Tegoroczna edycja Globe at Night zakończyła się wczoraj. Ogółem wykonaliśmy 7 pomiarów:

• 25 luty 2008: mag limit 4; ID 9267; opis zdjęcia
• 27 luty 2008: mag limit 3; ID 9803; opis zdjęcia
• 28 luty 2008: mag limit 3; ID 10161; opis zdjęcia
• 5 marca 2008: mag limit 5; ID 12359; opis zdjęcia
• 6 marca 2008: mag limit 4; ID 12962; opis zdjęcia
• 7 marca 2008: mag limit 3; ID 13651; opis zdjęcia
• 8 marca 2008: mag limit 1; ID 14082; opis zdjęcia

Miejsca, gdzie dokonywaliśmy pomiarów zostały naniesione na widoczną u góry mapkę. Inne wersje mapek są tutaj.
Kliknięcie w rysunek poniżej przenosi do albumu, gdzie znajdują się karty z poszczególnymi pomiarami:

Globe at night: obserwacje z 2008 03 08