Klocki

"Wracaj do zdrowia, Seymour" - a potem krótkie pozdrowienia, imiona i nazwiska zamknięte w barwnych prostokątach tworzących różnokolorową ścianę. Tak wygląda strona znajdująca się na serwerze MIT dedykowana Seymour'owi Papertowi który od wypadku w Hanoi w 2006r. ciągle jest poddawany rehabilitacji. Wiek robi swoje - staruszek ma 80 lat.

W książce "Burze mózgów - dzieci i komputery" Carol Sperry napisała tak: "Wiosną 1981 zapisałam się na warsztaty komputerowe przy New York Academy of Sciences. Czułam się jak chodzący stereotyp - zarówno z lękiem przed matematyką, przedmiotami przyrodniczymi i techniką, jak i z zakłopotaniem wieloma sprzecznościami w biurokratycznej strukturze systemu oświatowego. Siłą motywacyjną dla mego uczestnictwa w warsztatach byli moi uczniowie, piąto- i szóstoklasiści, i ich zainteresowanie komputerami. Po prostu od czasu, gdy przypadkowo włączyłam ich ulubione programy telewizyjne, chciałam dowiedzieć się czegoś więcej o tej nowej, wielkiej pasji. Ale nie byłam pewna swoich zdolności i nie ufałam temu, co mechaniczne. Prawdę mówiąc, uciekłam z zajęć pierwszego dnia.

Następnego dnia poczucie winy przygnało mnie na zajęcia i wkroczyłam w inny świat. Warsztaty zorganizowane przez Paperta były bardzo podobne do tej książki: była to dynamiczna mieszanina uderzających do głowy pomysłów, ćwiczeń i absorbujących anegdot, które nadawały kształt intelektualnym abstrakcjom i tchnęły w nie życie. Inna niespodzianka: bawiliśmy się dobrze wszyscy - instruktorzy pospołu z uczestnikami. Nauczyłam się komputerowego języka Logo i usłyszałam o filozoficznych ideach, które wpłynęły na techniczną budowę tego języka. Ku mojemu zaskoczeniu nauczyłam się, jak radzić sobie z matematyką i językiem Logo oraz działaniem komputera. Byłam zdumiona, słysząc Paperta i jego kolegów pozytywne wyrażających się o tym, co sama zawsze uważałam za moje najlepsze sposoby uczenia się i nauczania. Zastanawiałam się, dlaczego rozpoczęcie stosowania Logo mogło w takim stopniu uwolnić moje stłamszone odczucia na temat uczenia się i tak łatwo mogłam znowu poczuć, jak to jest, gdy się jest uczniem. Silniej niż kiedykolwiek przedtem poczułam więź z moimi uczniami. Wiedziałam, że tylko przez włączenia się w tę przygodę z uczeniem się będę mogła pewnego dnia dzielić swe uczucia wraz z nimi. Zastanawiałam się nad tym, czy ten język i technika mogłyby być stosowane, półświadomie, jako narzędzie do pomocy w budowaniu takich cech, jak poczucie własnej godności i pewności siebie, zarówno u nauczycieli, jak i uczniów."

Na koniec parę linków:

The Great Logo Adventure: Wielka przygoda z logo to PDF opisujący jak pracować z tym programem. Link prowadzi do strony, gdzie można się również zaopatrzyć w darmowy interpreter, oraz gdzie znajdziemy hiperłącza do innych stron poświęconych temu językowi programowania.
Scratch: nie został on stworzony wprawdzie przez Paperta, lecz opiera się na tych samych założeniach dotyczących uczenia się i nauczania. Co najważniejsze: jest po polsku!
EToys: środowisko do nauki programowania stworzone przez Alana Kay'a.
Posty FlyingSingera, dzięki którym dowiedziałem się o Scratch'u i Etoys.