Wenus - vademecum planety (2).

Wenus i Ziemia zwane są bliźniaczymi planetami, mają podobny rozmiar, masę, gęstość oraz budowę. Na tym kończą się ich podobieństwa.
Atmosfera Wenus - jest bardzo gęsta, zbudowana głównie z dwutlenku węgla.
Temperatura Wenus - planeta ta zwana jest „kosmiczną cieplarnią” i jest najgorętszą z planet. Średnia temperatura na powierzchni planety wynosi 480 C.

Chmury - pokrywają całe niebo tej planety. W ich skład wchodzą kwas siarkowy oraz dwutlenek siarki. Potęguje to efekt cieplarniany.
Ruch obrotowy Wenus - obraca się ona wolniej, niż obiega Słońce. Pełny obrót wokół osi zabiera jej 243 ziemskie dni. Jest to najdłuższy dzień w całym Układzie Słonecznym.
Ruch obiegowy Wenus- obraca się ona w przeciwnym kierunku niż pozostałe planety (za wyjątkiem Urana) względem Słońca. Przypuszczalnie zderzenie z dużą planetoidą zmieniło parametry jej ruchu. Stąd Słońce wschodzi na Wenus na zachodzie, a zachodzi na wschodzie.
Wenus kręci się tak wolno, że obrót wokół własnej osi zajmuje jej więcej czasu, niż obrót dookoła Słońca. Można powiedzieć, że wenusjańska doba jest dłuższa niż wenusjański rok.
Wenus nie posiada księżyców, pierścieni ani oceanów na swej powierzchni. Nie ma na niej także wiatrów.
Rzeźba powierzchni Wenus - kratery, wulkany i góry występują powszechnie na tej planecie. Powtarzające się wypływy lawy utworzyły wulkany tarczowe. Natomiast wulkany kopułowe powstały w wyniku pojedynczych erupcji bardzo kleistej lawy. Góry fałdowe powstały w czasie, gdy powierzchnia planety została ściśnięta. Wenus posiada ok. 900 kraterów uderzeniowych o średnicy 1,6-250 km.
Lądy na Wenus - na jej powierzchni istnieją dwa dość wyraźnie zaznaczone obszary. Na północy rozciąga się „ląd” zwany Ziemią Isztar z najwyższymi górami - G. Maxwella. Na południu planety leży „ląd” zwany Ziemia Afrodyty. Pomiędzy mini położone są mniejsze formy, podobne swym kształtem do wyżyn, oraz wielkie równiny: Atalanty, Ginevry i Lavinii.