Mity sięgają gwiazd. Selene.

Selene - Luna - Księżyc. Jeden z hymnów greckich na cześć bogini, tak ją oto opisuje: "Selene ma skrzydła przestronne, a blask, który rozsiewa po niebie, rodzi się z głowy nieśmiertelnej i ogarnia całą ziemię. Poświatą swoją ozdabia wszystkie rzeczy, a jej złota korona rozświetla ciemne powietrze. W połowie miesiąca boska Selene kąpie się w Oceanie i ubrana w szaty świetliste, zaprzęga jasne rumaki do wozu, z którego lecą dalekie promienie. Wtedy moc jej największa, a jej światło staje się wróżbą dla ludzi."

Selene – w mitologii greckiej przedstawiana była jako białolica, odziana w śnieżnobiałe szaty. Co wieczór, gdy jej brat Helios kąpał swe rumaki, wyjeżdżała na swym dwukonnym rydwanie i oświetlała swym tajemniczym blaskiem Ziemię. Uważano, że zsyła na Ziemię poranną rosę.

Najsłynniejszy mit o Selene, opowiada o jej miłości do pięknego pasterza Endymiona. Zeus nie chcąc by młodzieńca zeszpeciły zmarszczki, dał mu wieczną młodość oraz sen nieprzespany. Endymion spał w grocie góry Latmos, podobny do białego posągu z marmuru. Pewnej nocy Selene ujrzała go jadąc w swym rydwanie. Pokochała go i odtąd ilekroć wyjeżdża na swym srebrnym wozie, zatrzymuje się nad grotą i patrzy w jego oblicze. Czasami - w porze kiedy śpiewają słowiki - schodzi do niego szepcząc zaklęcia, niestety nie może go jednak obudzić.