Tym, co można dostrzec już nieuzbrojonym okiem na powierzchni Księżyca są ciemne, duże plamy. Starożytni astronomowie wierzyli, że są to morza i oceany. Nie byli oni w stanie dostrzec innych szczegółów jego powierzchni, dlatego też do czasów wynalezienia teleskopu utrzymywał się arystotelesowski sposób postrzegania Księżyca jako idealnie gładkiej sfery.
Gdy Galileusz, poczynając od 1609r, przy pomocy skonstruowanego przez siebie teleskopu obserwował Księżyc, uzmysłowił on sobie istnienie na jego powierzchni kraterów oraz gór.
Galileo dzięki prostej, a genialnej metodzie był też w stanie obliczyć wysokość niektórych księżycowych gór. Historia ta jest ciekawie opowiedziana tutaj.W miarę rozwoju technik obserwacyjnych poznawano co raz lepiej powierzchnię Księżyca i sporządzano jego co raz lepsze mapy, jak choćby ta poniżej, sporządzona przez Heveliusza w 1647 roku:
Wracając jednak do księżycowych mórz, dzisiaj wiemy, że owe ciemne miejsca są ogromnymi obszarami pokrytymi zastygłą lawą.Na Orbiterze możemy zidentyfikować morza dzięki włączonemu trybowi planetarium:
Wywołujemy go następująco:
Najpierw F4 by wywołać okienko Main. Następnie klikamy Visual helpers .... W okienku Visual helpers włączamy opcję Planetarium mode, potem włączamy opcję Surface i klikamy przycisk Config. W okienku Surface markers z listy rozwijalnej wybieramy Moon i wybieramy ten zestaw nazw które wyświetlone chcemy widzieć.Na koniec parę linków:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz